L(Low) U(Urine) A(Acid) Dalmatiërs.
Laat ik beginnen met te schrijven dat alle Dalmatische Honden behept zijn met een genetisch defect waardoor zij allemaal een blaasgruis van het type uraat aan maken. Alle Dalmatische Honden maken dit gruis in meer of mindere mate aan, altijd, geen Dalmatische Hond uitgezonderd. Vooral bij reuen zorgt dit zo nu en dan voor problemen. De plasbuis raakt verstopt met gruis en steentjes, waardoor de hond zijn urine niet meer kwijt kan. Wanneer de hond verstopt raakt en er niet tijdig wordt ingegrepen, scheurt de blaas en overlijd de hond. Godzijdank gebeurd dit niet zo vaak, maar van tijd tot tijd overlijden Dalmatische Honden aan complicaties veroorzaakt door uraatgruis. Ik heb een artikel geschreven over uraatgruis en dat staat hier.
In 1973 is er in Amerika een project gestart door Dr. Robert Schaible waarbij hij een AKC (American Kennel Club) geregistreerde Pointer reu heeft gekruist met een AKC geregistreerde Dalmatier teef, met als doel het defecte ‘urinezuur metabolisme gen’ te repareren. Ongeveer 50% van deze nakomelingen droeg 1 kopie van het gezonde gen, maakte geen uraatgruis meer aan en gaven na terug te kruisen op “normale” (ook wel “gewone” of “echte of “raszuivere” Dalmatiërs genoemd) dit gezonde gen weer door aan ongeveer 50% van hun nakomelingen.
Vandaag de dag zijn we minimaal 12 generaties verder van deze originele eerste kruising en zijn al de nakomelingen van deze kruisingen weer teruggekruisd met “normale” (of eigenlijk niet normale…) Dalmatische Honden.
De eerste originele kruising Pointer x Dalmatische Hond. Haar naam is Stocklore Hybrid.
Zoals je hierboven op de foto ziet lijkt de eerste kruising nog niet echt op een Dalmatische Hond. En hoewel ik graag zou beweren dat het anders was, zien de nakomelingen van de kruisingen van vandaag de dag (ook al zijn we zoveel generaties verder) er voor de echte kenners toch nog steeds een klein beetje anders uit dan de “echte” Dalmatische Hond. Waarbij wel gezegd moet worden dat een niet-kenner het verschil echt niet meer ziet!! Maar, de bevlekking van een LUA-Dalmatiër is vaak net een tikje minder mooi. En ook zijn de honden net iets anders van type. Maar ik vind dat maar een kleine prijs die we moeten betalen voor een gezondere hond.
Dit LUA project loopt tot op de dag van vandaag. Er zijn diverse nakomelingen van dit outcross project naar Europa gehaald en sinds 2011 zijn deze “kruisingen” ook officiëel geregistreerd en erkent als Dalmatische Hond. En inmiddels wordt er door een diverse Engelse, Franse, Finse, Belgische en Duitse fokkers gefokt met honden uit dit backcross project.
Onze kennel (Siamsa) is de eerste kennel in Nederland zijn die een LUA nestje gaat fokken (zie daarvoor de fokplannen voor 2017). Wij hebben daarvoor sperma geïmporteerd van een Amerikaanse LUA reu. Onze Frou Frou zal de moeder van dit nestje worden.
Onze LUA nakomelingen zijn heterozygoot voor dit LUA gen. Dat wil zeggen dat zij één kopie van het gezonde urinezuur gen [U] en ze dragen één kopie van het recessieve (defecte) gen [u]. Hun genotype is [Uu] en hun fenotype is dat zij een normaal urine metabolisme hebben, wat we “Low Uric Acid” (LUA) noemen en wat in de praktijk inhoud dat zij geen uraatgruis in de urine hebben.
Een kleuroverzicht van de mogelijke kruisingen:
De kleurtjes:
LUA homozygoot (2 kopieën van het gezonde gen).
LUA heterozygoot (1 kopie van het gezonde gen).
HUA (de gewone Dalmaat).
De mogelijke combinaties en uitkomst:
LUA + LUA = 100% LUA
HUA + HUA = 100% HUA
LUA + LUA = 50% LUA, 50% LUA
HUA + LUA = 50% LUA, 50% HUA
HUA + LUA = 100% LUA
LUA + LUA = 25% LUA, 50% LUA, 25% HUA
Noot: Fenotype: waarneembare kenmerken. Genotype: verzamelingen genen van het individu.
De “normale” (of “echte” of “raszuivere”) Dalmatische honden zijn homozygoot recessief voor het defecte gen. Ze dragen dus allemaal twee kopieën van het defecte gen [u], wat hen het genotype [uu] geeft en het fenotype “High Uric Acid” (HUA) geeft en wat in de praktijk inhoud dat zij uraatgruis aanmaken.
Wanneer je een LUA [Uu] kruist met een HUA Dalmatische Hond [uu] zullen in theorie de helft van de pups [Uu] zijn en de andere helft [uu]. Oftewel ongeveer 50% zal geen uraatgruis meer aanmaken en 50% zal dit nog steeds wel doen. Inmiddels zijn er Dalmatische Honden die homozygoot zijn voor het gezonde gen [UU] en wanneer deze weer gekruist worden met HUA’s, komen daar allemaal pups met die geen uraatgruis meer aanmaken.
Ik vind het onderwerp LUA zo belangrijk dat ik er daarom extra aandacht aan wilde besteden en vandaar ook dit aparte hoofdstuk. Dit uraatgruis probleem is een genetisch defect binnen ons ras dat voor veel problemen zorgt maar waar we nu de mogelijkheden toe hebben om dit heel langzaam uit ons ras te fokken (dit kan helaas niet snel omdat we daarmee teveel genetische diversiteit binnen ons ras verliezen en ook weer teveel honden aan elkaar verwant raken). Ik wil de gelegenheid niet aan mij voorbij laten gaan om daar als fokker mijn steentje aan bij te dragen. Voorlopig heb ik geen plannen om LUA x LUA te gaan fokken omdat ik vind dat de genetische basis van de LUA’s nog te klein is.
Om meer te weten te komen over de LUA Dalmatier of het zogeheten Dalmatier Backcross Project, verwijs ik je naar deze website: LUA Dalmatian World, de wereldwijde website voor LUA Dalmatiers: LUA Dalmatian World.
Het verschil in urine tussen de HUA en LUA Dalmatische Hond (rechts HUA en links LUA):
De urine op de foto links is helder en zonder uraatgruis. De urine op de foto rechts is van een pup en stikt van het uraatgruis, waardoor het melkwit uitslaat. Alle pups van HUA Dalmatische Honden bevatten uraatgruis. Je ziet dat als pup-eigenaar ook zelf wanneer je pup een plas doet op een koude stenen ondergrond. Schrik daar niet van, dit is “normaal”. En normaal tussen quotes omdat het natuurlijk toch een genetisch defect betreft en feitelijk abnormaal is.