Mijn mooie lieve schattige Frou Frou. Onze lieve prinses. Ons smurfje. Je bent er niet meer…. Ik weet nog als de dag van gisteren dat je geboren werd. Biscuit schonk je het leven, ik had je in mijn handen en zei “zo, deze is voor mij”. Ik hield vanaf dat moment van je, zielsveel.

Maar op maandag 2 december hebben we onze turfje na een afschuwelijke korte periode van ziekte moeten laten inslapen…..

Op maandag 18 november moest zij overgeven. Dinsdag idem. Woensdag niet. Donderdag wel, dus hup, naar onze dierenarts. Uitgebreid onderzoek gedaan, hij voelde iets in haar buik, röntgenfoto’s gemaakt, bloed geprikt: op de foto zag onze dierenarts veel gas in de darmen, het bloed was goed. Voor de zekerheid toch een scopie gepland bij MC voor Dieren in Amsterdam. We konden pas 2 december terecht maar vonden dat toen redelijk acceptabel omdat Frou Frou ondanks het braken niet echt ziek was. Ze was haar altijd vrolijke zelf, ze had geen koorts en in die dagen wilde ze nog heel graag wandelen. OK, ze at niet, dat was wel zorgelijk natuurlijk… Die vrijdag poepte ze goed, zijn we weer terug naar de dierenarts gegaan en hij voelde niet meer wat hij de dag ervoor voelde. Dat luchtte ons op! We dachten eigenlijk het lek wel boven te hebben. De scopie afspraak wel laten staan, want Frou at nog steeds niet. Frou werd op dinsdagochtend 26 november ineens doodziek. Zo begroette ze ons vrolijk en zo was ze geïnteresseerd in de gekookte lever (OK, maar 2 mini stukjes van gegeten) en 10 minuten later was zij doodziek. Onze dierenarts heeft direct een spoedecho geregeld in de specialistenkliniek Dordrecht. Op de echo zagen ze dingen niet niet goed waren, dus hebben ze een spoedoperatie uitgevoerd. Tijdens de operatie werden we geïnformeerd dat er een tumor in de dunne darm zat. Deze leek goed te verwijderen dus heeft de chirurg de operatie voorgezet, tumor weggehaald. Op woensdag 27 november ging Frou Frou weer met ons mee naar huis. Op zaterdag 30 november werd Frou Frou niet lekker en braakte door de antibraakmedicatie heen. We zijn in overleg met onze dierenarts naar de spoedkliniek in Rijswijk gereden en daar bleek de uitslag van het weefselonderzoek al binnen. Wij kregen te horen dat zij leed aan maligne lymfoom van de darmwand. Verpletterend nieuws. Ik kan het nog steeds niet geloven….

Zondag werd ze ondanks een hoge dosering prednison alsmaar zieker en dat heeft ons doen besluiten om haar in te laten slapen. Ze was te ziek en ze zou nooit meer beter worden.

Ons poepie. Nooit 1 dag ziek geweest, in al die 6 jaar en 10 maanden niet. Op 17 november hebben we nog ruim 1 uur in het bos gewandeld en at ze met veel smaak haar eten op. We kunnen het eigenlijk niet bevatten. Het is nog steeds niet helemaal geland. We weten alleen dat we haar krankzinnig missen en we voor altijd door deze gebeurtenis getekend door het leven zullen gaan.

Natuurlijk zijn we dankbaar voor de bijna 7 glorieuze jaren die wij met haar gehad hebben. Het was alleen minimaal 7 jaar te kort….. Life sucks big time.

Lieve schat, lieve Toet, Toetie, Froetie, Tutti Frutti, Plukje, Turfje, Smurfje, we zullen je nooit vergeten, je was een geweldige fantastische lieve mooie prachtige grappige heerlijke hond. Onze grote pretletter. Onze gangmaakster. We hebben elke dag weer zo gelachen om je grappen en grollen, je vond het leven één groot feest en wij vonden het leven samen met jou één groot feest!!

Je zit voor altijd in ons hart en ik zal altijd zielsveel van je blijven houden…….. En ik mis je zo m’n schatje……

Onze speciale dank en dankbaarheid gaat uit naar onze geweldige dierenarts en partner/assistente Frank de Grauw & Marion Herbach. We zouden ons zonder hun hulp, adviezen en steun geen raad hebben geweten.

In de ochtend van 29 september 2018 is onze allerliefste Linga geheel onverwachts overleden.

Linga had de week ervoor wel een raar soort toeval gehad, waarbij ze door haar pootjes zakte, maar bij bewustzijn was. Na enkele minuten op haar buik gelegen te hebben stond zij weer op en deed ze alsof er niets aan de hand was. We zijn ermee naar onze dierenarts gegaan, hij heeft haar onderzocht en bloedonderzoek gedaan maar hij kon niks vinden. We zijn weer naar huis gegaan in de hoop dat dit gewoon even een éénmalige hik-up was. De rest van de week was zij haar vrolijke uitbundige zelf!

En één week later, op zaterdagochtend, speelde Linga nog in de tuin en ging zij als een blij ei lekker uit wandelen met Leo. Ongeveer 400 meter van ons huis zakte zij door haar poten, verloor zij het bewustzijn en heeft Leo haar naar huis gedragen. Ze stopte met ademen en Leo heeft nog hartmassage en mond op bek beademing toegepast maar het heeft niet meer mogen baten. Ze is in de haar zo geliefde tuin, in de armen van Leo, overleden. Voor zover Leo het heeft kunnen beoordelen is ze vanaf het moment dat ze op straat ineen zakte tot haar overlijden niet meer bij kennis geweest.

Helaas was ik er niet. Ik liep met de andere honden in het bos. Leo heeft mij gebeld en ik ben met gevaar voor eigen leven naar huis gereden maar ik kwam te laat Ze was al overleden. En dat doet nog steeds heel veel pijn. Linga is in mijn handen geboren en had in mijn armen moeten sterven…. Maar soms gaan dingen zoals ze gaan. Onze lieve mooie bijzondere Linga is er op haar eigen wijze tussenuit geknepen. We missen haar enorm…..

Dag lieve lieve lieve Linga. Tot ooit! We houden voor altijd van je!!!!

Bij de echo van 22 februari bleek dat onze Frou Frou helaas niet drachtig is. En hoewel we natuurlijk weten dat zulke dingen kunnen gebeuren, zijn we hevig teleurgesteld en verdrietig en moeten we dit even verwerken alvorens we een nieuw puppyplan kunnen maken. Ook voor alle puppykopers die zo geduldig bleven wachten op onze wachtlijst vinden we het zo enorm balen en verdrietig 🙁

Pfft, de spanning in huize Plat is tot grote hoogte gestegen. Want morgen gaan we voor een echo naar Eersel. Zou onze Frou Frou drachtig zijn of niet? Ze komt net uit het bos, ze heeft gegeten en dan nemen we gauw een fotootje 😀

Lieve Aiden, Basic, Dorja, Fritzi, Frou Frou, Luna, Mickey, Patsy, Salto: van harte gefeliciteerd met jullie vierde verjaardag! Dikke knuffels van Leo en Lizzy en mama Biscuit!

De afgelopen dagen zijn we 6 keer op en neer gereden naar Eersel (2 uur heen, 2 uur terug) met Frou Frou. Allemaal met de bedoeling dat we een 2de nestje (Siamsa B) krijgen! De eerste keer voor een uitstrijkje en een inwendig onderzoek (geen bacteriën aangetroffen, goed nieuws nummer 1), de 2de, 3de, 4de keer voor een progesteronmeting en de 5de en 6de keer voor een progesteronmeting gevolgd door inseminatie van de zaadjes van Fiacre’s I’ll Have Another at Rim Rock, roepnaam Guinness. Omdat Guinness in de USA woont, hebben we kunstmatige inseminatie hebben moeten doen bij Frou Frou. Dat was een hele toer en dat komt allemaal heel precies omdat verse zaadjes van een gezonde reu wel vijf dagen in het teefje in leven blijft en ingevroren zaadjes maar een paar uur. De eisprong moet dus plaatsvinden en daarna moeten de eitjes eerst goed rijpen, zodat ze gepenetreerd kunnen worden door de zaadjes. Ben je te vroeg, zijn de zaadjes dood voordat ze de eitjes kunnen bevruchten. Ben je te laat, zijn de eitjes dood en houdt het verhaal ook op… Dus dit is een ingewikkeld proces maar we zijn zeer goed begeleid door de dierenkliniek Eersel, te Eersel! Dierenarts Bregje heeft uiteindelijk de twee inseminaties uitgevoerd. En nu is het wachten…. Ja, 24 dagen, rond 20 februari, dan weten we of de poging geslaagd is en er Guinness x Frou Frou pupjes komen.

Het “feest” gaat beginnen! Frou Frou is op zaterdag 14 januari loops geworden en dezelfde middag zijn we afgereisd naar dierenkliniek Eersel voor een inwendig onderzoek en uitstrijkje. Frou Frou zag er van binnen mooi schoon uit, de dierenarts verwacht geen bacteriën (staat nu op kweek). De volgende stap is progesteron prikken. Dat gaan we volgende week zaterdag doen.

Frou Frou gezellig op de achterbank in de auto, op weg naar Eersel:

Frou Frou in de wachtkamer: